четверг, 7 мая 2015 г.

«Ռոկոկո ոճ»


Տղամարդկանց հագուստ

Обязательной принадлежностью мужского костюма была белоснежная рубашка из тонкого полотна с пышными кружевными манжетами и разрезом, спереди украшенным кружевными оборками — «жабо».
Поверх рубашки надевали «весту» — узкую распашную куртку из яркой шелковой ткани с вышивкой с узкими длинными рукавами, которые не сшивались, а скреплялись по локтевому шву в нескольких местах. Эта куртка застегивалась впереди на талии до середины груди, открывая жабо. 

 Տղամարդկանց հագուստի մեջ պարտադիր էր ձյունաճերմակ վերնածշապիկները բարակ կտորից կարված: Ուռած ժանյակաձև մանժետները և դիմացից ժանյակով զարդարված, այն կոչվում էր ժաբո: Վերնաշապիկի վրայից հագնում էին նեղ գրկած բաճկոն կապված մետաքսե վառ կտորներից
Արմունկների մասը ընդգծված էր: Բաճկոնը դիմացից պարտադիր կոճկվում էր մինչև ժաբո



Женский костюм
Կանանց հագուստ

Женщина в костюме эпохи рококо напоминала изящную фарфоровую статуэтку. Силуэт костюма ярких и светлых тонов был очень женственным и подчеркивал нежность хрупких плеч, тонкую талию и округлость бедер.
Женщины носили нижнюю сорочку, корсет и «фижмы» — облегченный каркас, на котором юбка лежала свободно, падая широкими складками. Фижмы, а во Франции «панье», делали из ивовых прутьев или китового уса.

Կինը ռոկոկոի ժամանակաշրջանի հագուստով հիշացնում էր հիասքանչ ճենապակյա արձանիկի: Ուրվագիծը կոստյումի վառ և բաց երանգներով եղել է շատ կանանցի և ընդգծում էր նրբությունը ուսերի, բարակ մեջքը և ազդրերի կլորությունը

Կանայք կրում էին ներքնա վերնաշապիկ, կորսետ և «ֆիժմեք»- հեշտացրած կարկաս, որի վրա կիսաշրջազգեստը ազատ էր նստեցված, ընկնելով լայն ծալքերով: Ֆիժմեքը, իսկ Ֆրանսիայում «պանյե», արվում էին ուռենու ճյուղերից կամ կետի բեղերից:​

Հայկ Խաչատրյան

Գիրքը ընդհանուր հաճելի ու հետաքրքիր էր: Ինձ այդքան էլ  դուր չեկավ Քշմորը,որովհետև գրողը շատ էր մանրանում իր պատմության մեջ: Կարելի էր գրել սեղմ ու հստակ և ավելի ռեալ: Իհարկե կան մասեր, հատվածներ, որոնք շատ դուրս եկան, վերջին մասում էլ հուզվեցի:
Անցնեմ <<Սոսյաց անտառ>>-ին: Ինչ վերաբերվում է գրքի այդ մասին ամեն ինչ հետաքրքիր էր: Հիմնականում տպավորվեցին Սոսիի և կաղնու մասին գրված ավանդազրույցները:
Գրքից ավելի շատ հավանեցի <<Հայկական տեղազանա պարում>> թեման, որտեղ գրված էին բոլոր հայկական քաղաքներն ըստ այբուբենի: Դրանք շատ մեծ հաճույքով էի կարդում, չնայած մնացածն էլ, բայց այս թեման շատ հայրենասիրական էր ու ինձ թվում է ամեն հայ էլ ինչպես,որ ես մեծ հաճույքով կկարդա:
Ուրախ եմ, որ կարդացի այս գիրքը ու կփնտրեմ այս գրքի նման գրքեր, որպեսզի կարդամ: